Chapter 11 cz.2

Obudziłam się czując lekki ciężar na klatce piersiowej. Głowa Harry'ego spoczywała na moich piersiach a jego ramię oplatało ściśle moją talię. Spał. Nie chciałam nawet dowiedzieć się w jaki sposób dostał się na moje łóżko, wyglądał tak ładnie jak spał. Tak niewinnie. Omijając to że pewnie ma kaca i nie zejdzie z łóżka, ma w sobie ten urok który kocham. Roztrzepane włosy, lekko otwarte usta i ciche pomruki. Wygląda jak dziecko. Mogłabym tak patrzyć na niego cały czas, ale ciężar jego ciała powoli mnie przytłaczał.

-Harry. Wstawaj – wyszeptałam mu do ucha

-Mmm – wymamrotał pod nosem

Popatrzyłam na zegarek. Cholera.

-Harry – odepchnęłam chłopaka z mojej klatki piersiowej

-Mmm – po raz kolejny wymamrotał – Co się dzieje?

-Nasz samolot wylatuje za godzinę. Pośpiesz się – wydrapałam się powoli z łóżka

-Co jest? Jak się tu znalazłem? - zapytał zmieszany podnosząc głowę

-Na razie wstań, musimy wrócić do ciebie

Wzięłam do ręki telefon, żeby zobaczyć czy nie mam jakiś nieodebranych połączeń od mojej nadopiekuńczej mamy. Nic. Dzięki Bogu, że moje walizki są już spakowane. Nadal leżący w moim łóżku Harry jednak powoli zaczął mnie denerwować. Nie mieliśmy dużo czasu.

-Harry, podnieś dupę z tego pieprzonego łóżka! - w połowie krzyknęłam, ale to tylko dlatego, że niecierpliwiłam się tym całym wyjazdem

-Dobra, dobra. Zamknij się – „zamknij się”? Oh

-Przepraszam? - zapytałam

-Zamknij się – powtórzył

-Ktoś najwyraźniej nie lubi być budzony. Przyzwyczaj się do tego – uśmiechnęłam się i poklepałam jego magie plecy.

-Taa – rzucił cicho, odwracając się na drugi bok

Jego postawa nie była dla mnie czymś nowym. Kiedy nie dostaje czego chce, zaczyna jęczeć i narzekać. Musi nauczyć się jak dojrzeć.

-Naprawdę? Harry rusz tą dupę – podniosłam głos wyciągając z szafki nowe ciuchy, zakładając je na siebie.

-Możesz zamknąć ryj? - krzyknął

Auć.

Jego ostatnie słowa zaskoczyły mnie. Moja twarz zmieniła mimikę na zażenowaną i zranioną jednocześnie. Chwyciłam swoje walizki i wyszłam z pokoju. Trzasnęłam za sobą drzwiami najmocniej jak potrafiłam. Harry nie wie jak traktować dziewczyny. Nie wie, że czegoś takiego nie mówi się w ich towarzystwie, bynajmniej przy mnie i co gorsza do mnie. Zeszłam z walizkami na dół. Razem z Harrym potrzebujemy przestrzeni. Jedyna rzeczą jaką teraz potrzebowałam była kawa. Usiadłam przy kuchennym stole, patrząc tępo w okno. Zignorowałam czas. Powinniśmy być już u Harry'ego po jego walizki ale to on wybiera czy chce jednak tego wyjazdu czy nie. Nie chcę go zmuszać, sam może wybrać.

Zrobiłam dla siebie kawę i patrząc ponownie w szybę, mieszałam łyżeczką białą pianę, nie przyglądając się jej specjalnie. Kłótnia z Harrym to rzecz która była na ostatnim miejscu w mojej liście. Mieliśmy dzisiaj spędzić wspólnie cały dzień i kilka następnych a nie kłócić się. Oparłam łokcie o blat stołu i pochyliłam głowę chowając ją w dłoniach.

Poczułam dwa silne ramiona zacieśniające się na moich biodrach. Harry pochylił się i położył swój podbródek na moim ramieniu.

-Przepraszam kochanie. Nie chciałem na ciebie nakrzyczeć. Naprawdę przepraszam – powiedział pół-głosem do mojego ucha, nadal ściśle trzymając mnie za biodra.

Poluzowałam jego uścisk i odwróciłam się w jego stronę. Chwyciłam jego oba policzki i pocałowałam w usta, kiedy ten po chwili pogłębił pocałunek. Wyszeptałam „w porządku” w jego miękkie usta. Myśli krążyły po mojej głowie kiedy orientowałam się, że właśnie całuję chłopaka, który wymiotował dosłownie całą noc. Odepchnęłam go od siebie przerywając tym samym pocałunek i podbiegłam truchtem do zlewu, przemywając usta.

-Naprawdę mam aż tak nieświeży oddech? - Harry zapytał obserwując moje ruchy

-Um, nie. Wymiotowałeś przez całą noc – odparłam chwytając ścierkę i wycierając nią swoje usta

-Co? - zaśmiał się

-Harry, byłeś pijany i przyjechałeś do mnie przez co prawie uprawialiśmy seks. Teraz idę po swoje walizki – wytłumaczyłam i ruszyłam w stronę korytarza.

-Oh – jego słowo sprawiło, że odwróciłam się do niego po raz kolejny – To dlatego boli mnie głowa... i moje usta są takie mokre – powiedział uśmiechając się do mnie cwaniacko.

Kiedy powiedziałam „prawie uprawialiśmy seks” Harry pewnie przez to „prawie” zrozumiał „mój język zrobił więcej niż powinien”.

Nie chce przeżywać po raz kolejny tego co wczoraj. Nie chcę posuwać się do tego stopnia z Harrym. Jeśli jest trzeźwy... możemy o tym pomyśleć.

~~~

-Harry chodź! Mamy 20 minut! - krzyknęłam widząc jak chłopak wygrzebuje się ze swojego mieszkania z 3 walizkami.

3 walizki. Po jaką cholerę chłopakowi potrzebne są 3 walizki?

Zapięłam swój pas bezpieczeństwa czekając na Harry'ego. Usłyszałam jak zamyka bagażnik wsiadając następnie do auta.

-Jedziemy – powiedział po czym ruszył samochodem w stronę lotniska.

Byłam strasznie podekscytowana jeśli chodzi o ten wyjazd. 

___________________________________________________________

Proszę was, komentujcie!